Het is al lang geleden dat ik nog iets schreef... Er is dan ook al heel wat gebeurt, ik moest al vaak naar het ziekenhuis en mijn stimulator ligt weer stil.. ER is een probleem aan het connectie stuk. Dat is het stukje dat de elektrode verbind met de stimulator zelf, telkens als ik met mijn rug ergens tegenkom krijg ik een stroomstoot.  Heel pijnlijk en niet leuk.  Ik moest hem uitzetten omdat het niet meer vol te houden was.
Ik hoop dat ze in het ziekenhuis iets gaan willen doen want dit hou ik echt niet vol, ik heb nu een vervroegde afspraak maar dit enkel omdat mama aandrong.  Ze denkt niet dat ze er iets gaan aan doen want zo klonken ze aan de telefoon.  Ik ben nu heel erg bang dat ik een ding in mijn lichaam ga hebben dat ik niet kan gebruiken.  Ik hoop dus dat ze iets gaan doen.
Donderdag is het terug school, ik ga maar weinig kunnen gaan want de pijn is heel erg.  Ik ga éénmaal als bednet opgestart is les kunnen volgen vanuit mijn kamer, dat zal mij al heel wat helpen.
Lieve mensen allemaal, bedankt voor al jullie steun, zonder zou ik het niet volhouden.
Ik wens jullie alle liefs toe en hoop dat jullie nooit moeten meemaken wat ik meemaak.
Heel veel liefs
Sarah

Mama belde deze ochtend naar het ziekenhuis om toch nog maar eens mijn probleem met mijn stimulator aan te kaarten...
Ze had een vriendelijke verpleegster aan de lijn, ze kon dus op haar gemak uitleggen wat er juist scheelde met mijn stim.  Ze vertelde dat ze het eerst met de dokter moest gaan overleggen wat ze konden doen.
Mama vertelde ook dat mijn stim nu al een week uit stond en wachten tot eind oktober echt niet haalbaar leek !
Toen ze terug aan de lijn kwam vertelde ze dat ik woensdag op de middag mocht langskomen om alles nog eens te bekijken.
Het zal bij een dokteres zijn maar het is de vriendelijke van de twee dus ik ben nog gerust op dat vlak.
Nu dus hopen dat het lukt.
Ik heb grote problemen met mijn bloeddruk, hiervoor gaan mama morgen ook nog eens bellen naar de kinderarts want het is heel erg 8/5 is echt niet hoog te noemen.
Meer rusten als nu het geval is zal moeilijk gaan maar ik hoor het morgen wel wat ik nog meer kan doen dan mijn medicijnen voor de bloeddruk nemen.
Ik dacht al veeeeeel verder te staan als nu het geval is.  Ik moet me er dus mee verzoenen dat de weg inderdaad nog verschrikkelijk lang zal zijn.
Liefs
Sarah

Vandaag terug bij de psycholoog buiten het ziekenhuis geweest.  Ze stopt met haar praktijk dus ik kan er nu nog twee maal terecht, volgende week en dan pas eind september maar dat laatste wou ik zelf omdat de school terug herbegint en ik dan waarschijnlijk geen energie meer ga hebben om er naartoe te gaan.  De twee laatste weken van augustus is ze met verlof, vandaar dat er tussen volgende week en eind september zoveel tijd tussen zit.

heb daarstraks terug een poging gedaan om mijn stimulator op te zetten, ik dacht, misschien kan je lichaam die instellingen nu wel aan ? Maar neen, het blijft verkeerd gaan dus heb ik hem van puur miserie terug moeten uitzetten.  Maandag gaat mijn mama toch nog eens proberen om me vroeger geholpen te zien worden.  Eind oktober lijkt echt zo ver weg om te wachten. 
Het is zeer vervelende om steeds te moeten bellen om te zeggen dat het niet goed lukt.  Ik vertelde het hen de laatste keer dat hij echt niet goed stond maar de verpleegster wou het niet geloven en deed gewoon verder.  Het is dus door hen dat ik nu met deze problemen zit en zij gaan me waarschijnlijk weer in mijn schoenen schuiven zoals dit al vaker het geval was.  Ik hoop dat ze het niet doen want ik denk dat mijn mama dan niet meer tegen te houden zal zijn.
Als ik al mag gaan natuurlijk...
Ik laat het zeker weten.
Liefs

Ik word de laatste tijd heel erg verwend !!

Eerst kreeg ik een heel leuk boek van Diane, gisteren kreeg ik twee super interessante boeken van twee top Forensische Antropologen van Amerika cadeau.  Ik kreeg ook een uitnodiging om langs daar te gaan, alleen kost dit te veel geld en zal ik dus maar lekker wegdromen in de boeken..

Ik was in de wolken want later zou ik ook graag voor dit beroep willen kiezen.  Alleen met mijn gezondheid weet ik niet of dit ooit mogelijk zal zijn maar ik blijf dromen.

Ik kan nu mijn kennis verrijken plus veel Engelse woorden bijleren.  Allez, Amerikaans Engels, nog altijd iets anders dan Britisch Engels zoals ik vaak moet horen in de Engelse les op school.  Soms zeer verwarrend maar bon.

Mijn pijn is er nog steeds en de stimulator is nog niet juist gezet, mama moet morgen naar het ziekenhuis gaan en gaat toch nog maar eens vragen of ik echt niet vroeger kan langskomen dan eind oktober.

Ik ben blij dat de zon schijnt, ik kan wel niet lang buiten omdat de zon echt brand op mijn huid, vroeger zat ik er uren in te spelen en zag ik altijd heel bruin.  Nu is het veel minder.

Veel liefs aan iedereen gewenst.