Vandaag terug bij de psycholoog buiten het ziekenhuis geweest.  Ze stopt met haar praktijk dus ik kan er nu nog twee maal terecht, volgende week en dan pas eind september maar dat laatste wou ik zelf omdat de school terug herbegint en ik dan waarschijnlijk geen energie meer ga hebben om er naartoe te gaan.  De twee laatste weken van augustus is ze met verlof, vandaar dat er tussen volgende week en eind september zoveel tijd tussen zit.

heb daarstraks terug een poging gedaan om mijn stimulator op te zetten, ik dacht, misschien kan je lichaam die instellingen nu wel aan ? Maar neen, het blijft verkeerd gaan dus heb ik hem van puur miserie terug moeten uitzetten.  Maandag gaat mijn mama toch nog eens proberen om me vroeger geholpen te zien worden.  Eind oktober lijkt echt zo ver weg om te wachten. 
Het is zeer vervelende om steeds te moeten bellen om te zeggen dat het niet goed lukt.  Ik vertelde het hen de laatste keer dat hij echt niet goed stond maar de verpleegster wou het niet geloven en deed gewoon verder.  Het is dus door hen dat ik nu met deze problemen zit en zij gaan me waarschijnlijk weer in mijn schoenen schuiven zoals dit al vaker het geval was.  Ik hoop dat ze het niet doen want ik denk dat mijn mama dan niet meer tegen te houden zal zijn.
Als ik al mag gaan natuurlijk...
Ik laat het zeker weten.
Liefs



Leave a Reply.