Deze morgen door de sneeuw naar het ziekenhuis...

Ik wou nog dat mama mijn haar waste en kon drogen voor we vertrokken... Dit is steeds pijnlijk omdat ik dan over het bad moet hangen.  Had ik geweten dat het voor niets was geweest, ik had me al die moeite kunnen besparen...

In het ziekenhuis waren ze heel vriendelijk, bleek dat ik een EEG moest hebben, dus een speciale muts op met veel geleidingsgel op mijn haar... Pech dus, ik kon mijn haar opnieuw wassen of beter laten wassen.
Dat was best grappig, ogen dicht, diep ademhalen, flikkerlichten op je gericht, ogen open enz enz enz
Ook kreeg ik een EKG, foto's van mijn heup en been, bloedafname voor erfelijkheidsonderzoek plus nog een ganse boterham.. teveel om op te noemen.

Was best allemaal vermoeiend en pijnlijk.  Voor de EKG moesten er plakkertjes geplakt worden en werd er een grote pincet aan je enkels vastgeknepen. Dat was pijnlijk zeg, zelfs die stomme plakkertjes.  Elke aanraking is een kwelling en dat heb ik vandaag nog maar eens goed gevoeld.

Nu nog bij die revalidatiearts want ook die moet nog onderzoeken doen. Alleen was die er vandaag niet en moet ik dus nog eens teruggaan.

Ben nog steeds ziek van die morfine wat het er allemaal niet makkelijker op gemaakt heeft maar ik ben er nog, ik heb het overleefd.  Nu wachten wat er uit de bus zal komen.
En sterk blijven want vrouwen zijn sterk zegt mama altijd en gelijk heeft ze als ik haar bekijk.

Prettig weekend iedereen.
Liefs
Sarah





Leave a Reply.