Het is niet makkelijk, ik dacht om na mijn ingreep al veel verder te staan dan nu het geval is... Mijn stimulator staat af sinds vrijdag avond en dit is niet leuk, al die pijn doorstaan om hem te laten steken of zetten en nu moet hij meer af dan aan staan !
Ik hoop dat ze me morgen willen helpen. Mama heeft enorm veel stress om morgen te bellen, vorige week moest ze ook al bellen omdat ik stroomstoten kreeg tijdens het opladen. Toen waren ze ook niet blij, kwamen ze met een flauwe oplossing. Nu moet ze bellen om te zeggen dat het nog erger is en dat de stimulator helemaal op hol is geslagen. Ben bijna zeker dat ze gaan vertellen dat het niet kan en onmogelijk is !!!
Ik laat het jullie zeker weten. Het droevige is dat mama toch maar weer het gezucht, de commentaren enz zal moeten aanhoren. Dit doet ze echt niet graag maar ik vrees dat ze niet anders zal kunnen.
Ik wil dat hij werkt en dat die sensor uitgeschakeld wordt, meer niet, ik wil dit spul niet, vroeg er niet om dus moet hij uitgezet worden. Ik hoop echt dat ze dit willen doen.
Maar ondertussen tikt de tijd verder en zit ik zonder stim, het gaat al maanden duren voor ik effectief verschil voel, elke dag die nu voorbijgaat is er een verloren. Binnen een dikke maand is het terug school en zit ik nog in dezelfde ellende als nu.
Gelukkig kan ik op mijn ouders terugvallen en mijn broers die echt hun best doen om mij te blijven opvrolijken, aan Jannick heb ik heel veel. Hij heeft een speciale zin voor humor en die kan ik wel smaken. Arno en Leander die helpen me ook en doen elk op hun manier hun best om mij te helpen.
Bedankt jongens.
Nu maar veel hoop voor morgen. Zal een stresserende nacht worden
Ik hoop dat ze me morgen willen helpen. Mama heeft enorm veel stress om morgen te bellen, vorige week moest ze ook al bellen omdat ik stroomstoten kreeg tijdens het opladen. Toen waren ze ook niet blij, kwamen ze met een flauwe oplossing. Nu moet ze bellen om te zeggen dat het nog erger is en dat de stimulator helemaal op hol is geslagen. Ben bijna zeker dat ze gaan vertellen dat het niet kan en onmogelijk is !!!
Ik laat het jullie zeker weten. Het droevige is dat mama toch maar weer het gezucht, de commentaren enz zal moeten aanhoren. Dit doet ze echt niet graag maar ik vrees dat ze niet anders zal kunnen.
Ik wil dat hij werkt en dat die sensor uitgeschakeld wordt, meer niet, ik wil dit spul niet, vroeg er niet om dus moet hij uitgezet worden. Ik hoop echt dat ze dit willen doen.
Maar ondertussen tikt de tijd verder en zit ik zonder stim, het gaat al maanden duren voor ik effectief verschil voel, elke dag die nu voorbijgaat is er een verloren. Binnen een dikke maand is het terug school en zit ik nog in dezelfde ellende als nu.
Gelukkig kan ik op mijn ouders terugvallen en mijn broers die echt hun best doen om mij te blijven opvrolijken, aan Jannick heb ik heel veel. Hij heeft een speciale zin voor humor en die kan ik wel smaken. Arno en Leander die helpen me ook en doen elk op hun manier hun best om mij te helpen.
Bedankt jongens.
Nu maar veel hoop voor morgen. Zal een stresserende nacht worden
RSS Feed
