Deze morgen belde mijn mama naar het ziekenhuis, ze had niet een secretaresse aan de telefoon of een verpleegster zoals gewoonlijk maar neen, direct een dokter. Niet mijn dokter, een collega die het niet zo voor mij heeft, het is te zeggen, ze is tegen mijn stim. Vond me ook nog veel te jong om er ééntje te krijgen enz enz...
Dus het was voor mama al direct prijs. Mama vertelde haar dat mijn stimulator sinds het activeren van mijn sensor helemaal tilt sloeg en vroeg wanneer ik geholpen kon worden.
Ze zei dat ze eens ging kijken. het muziekje klonk aan de andere kant van de lijn, toen opeens onze andere vriendin de fameuze verpleegster. Mama haar dag kon al helemaal niet meer stuk. Maar ze had al gehoord dat er een probleem was en vertelde dat ik er morgen namiddag langs kon gaan.
Dus nu is het afwachten wat ze gaan zeggen. Gaan ze me geloven of niet, als hun apparaat een defect of een storing detecteert is het goed, doet hun machientje het niet dan is het weer mijn woord tegen hen.
Kan het wel dat de stim zo vreemd deed, was het niet een gedacht van mij .... ik ken het ondertussen al wel. Meestal schuiven ze alles in mijn schoentjes alhoewel schoentjes, ik heb schoenmaat 42 ! maar jullie begrijpen het wel.
Het zal weer een spannende nacht worden denk ik. Heb veel pijn maar het vochtige weer zal er ook wel mee te maken hebben.
Morgen komt Arno mee naar het ziekenhuis, zo ben ik niet alleen en moet Arno mama niet weer missen zoals vandaag.
Het is best moeilijk voor iedereen dat ik zo vaak naar het ziekenhuis moet en door mijn pijn moet hier heel veel afgelast worden wat met hun autisme echt niet makkelijk is.
Maar mama lost dit altijd goed op maar toch, soms voel ik me wel schuldig.
Liefs
Sarah
Dus het was voor mama al direct prijs. Mama vertelde haar dat mijn stimulator sinds het activeren van mijn sensor helemaal tilt sloeg en vroeg wanneer ik geholpen kon worden.
Ze zei dat ze eens ging kijken. het muziekje klonk aan de andere kant van de lijn, toen opeens onze andere vriendin de fameuze verpleegster. Mama haar dag kon al helemaal niet meer stuk. Maar ze had al gehoord dat er een probleem was en vertelde dat ik er morgen namiddag langs kon gaan.
Dus nu is het afwachten wat ze gaan zeggen. Gaan ze me geloven of niet, als hun apparaat een defect of een storing detecteert is het goed, doet hun machientje het niet dan is het weer mijn woord tegen hen.
Kan het wel dat de stim zo vreemd deed, was het niet een gedacht van mij .... ik ken het ondertussen al wel. Meestal schuiven ze alles in mijn schoentjes alhoewel schoentjes, ik heb schoenmaat 42 ! maar jullie begrijpen het wel.
Het zal weer een spannende nacht worden denk ik. Heb veel pijn maar het vochtige weer zal er ook wel mee te maken hebben.
Morgen komt Arno mee naar het ziekenhuis, zo ben ik niet alleen en moet Arno mama niet weer missen zoals vandaag.
Het is best moeilijk voor iedereen dat ik zo vaak naar het ziekenhuis moet en door mijn pijn moet hier heel veel afgelast worden wat met hun autisme echt niet makkelijk is.
Maar mama lost dit altijd goed op maar toch, soms voel ik me wel schuldig.
Liefs
Sarah
RSS Feed
