evolutie

Een maand geleden had ik toch gedacht dat ik nu ietske meer vooruitgang zou hebben gemaakt en eigenlijk sta ik nog even ver als voordien.
Een illusie armer... Ik weet dat ik verschrikkelijk veel geduld moet hebben en dat heb ik echt geloof me maar toch !?
Waarom zou er bij mij geen mirakel kunnen ontstaan zijn, zou toch kunnen, ik ben 14 en zit overvol met plannen.
In het ziekenhuis is het ook niet wat ik verwacht had, mijn stim is niet goed afgesteld, dat voel ik en toch ga ik moeten wachten tot eind oktober voor hij terug aangepast gaat kunnen worden.  het zal dan vier maanden geleden zijn dat ik mijn arts zag.  Is wel lang voor iets dat veelvuldig aangepast moet worden.  Ik begrijp het niet goed maar ja, wat kan ik eraan doen ?  Zeuren ? Dan zien ze me nog minder graag komen dan nu al het geval is ! Niet zeuren ? Dan zit ik vast tot eind oktober.. Moeilijk niet ?
Vrijdag ga ik bij de psychiater, ik ga hem vragen hoe ik het daar moet aanpakken.  Kan er nog moeilijk tegen dat ik altijd afgescheept word.  Ik hoop dat hij me wil helpen.
Zal wel vroeg opstaan worden want ik word er verwacht om 8h30 maar het ziekenhuis is 68 km van bij mij thuis.  Een dik uur rijden.
Vandaag was redelijk moeilijk, de pijn is erg maar ik doe moedig verder.
Veel liefs
Sarah