Een nieuw verhaal...

Dinsdag dus naar de psychiater geweest... Hij was heel lief en vertelde zelfs over de poezen die in zijn tuin kwamen zonnen en eten vragen... Best grappig, ik ben een hele erge dierenvriend dus we hadden een gesprek waar ik ook iets aan had...

Hij had nog wel niemand gezien of gehoord van het pijncentrum dus hij wist nog niet wat hij met mij moest aanvangen.  In de loop van de volgende weken zouden ze elkaar moeten zien en dan kan hij me meer vertellen wat ze van hem verwachten naar mij toe.

Leuk dat ze me goed willen omringen zodat ik niet depressief zou kunnen worden maar het is best wel zwaar om overal je zegje te moeten doen, twee psychologen en een psychiater... pfff en dat voor een neurologische aandoening. 

Ondertussen moet ik het toch allemaal maar doen en aan mijn pijn wordt al 7 maanden niet meer gedacht !!
Gelukkig heb ik de kinderarts die me heel goed bijstaat en weet hoeveel pijn ik wel heb.  Zij ziet me dan ook bijna elke week dus ze heeft een heel goed beeld over mijn pijn.

Vandaag was die redelijk goed, alleen nu is hij weer heel erg aanwezig en met niets te stillen. 
Ben vandaag even bij ZIP geweest, dat poesje komt zo lief aangelopen dat ik er helemaal van smelt.

Zijn operatie is goed verlopen dus dat is ook weer achter de rug.

Ve