Deze week heb ik het zwaar gehadweek omdat het ook zo druk was voor mij.MAAR ik heb ook enorm veel positieve dingen gehoord en meegemaakt dat het negatieve die eraan vast hing helemaal naar de achtergrond was geraakt.
De psychiater vandaag gaf aan dat hij "achter" mij staat, hij wil me laten zijn wie ik ben en niet hoe anderen willen dat ik ben. Dat is voor mij wel heel belangrijk. Ik vertrouw niet echt mensen en zeker niet "dat" soort mensen.
Ik moet erbij gaan van het pijncentrum omdat ze geen ervaring hebben met kinderen die zoveel pijn hebben en die een stimulator hebben dat ze ook niet weten hoe een kind (ik dus) hierop gaat reageren en daarom willen ze hun voorzorgen nemen en sturen ze me bij een psychiater.
Niet echt leuk maar bon, het is iets waar ik niet onderuit kan.
De extra pijn is wel iets moeilijker om door te komen maar we zijn vrijdag en het is me gelukt. Het is iets moeilijker vooral omdat ik dacht dat ik alles onder controle had met mijn nieuwe medicatie. En net toen ik het volledig zag zitten kroop de stekende en brandende pijn weer helemaal naar boven. Het was zeker een ontgoocheling, vooral omdat dit ook zegt dat mijn lichaam zijn grenzen heeft en ik die zal moeten leren respecteren en nu net dat is zo moeilijk voor een kind zoals ik die niets liever wil dan buiten spelen, veel sporten enz. Ik mis de sportclub, mijn skateboard en mijn inline skates.
Ik mag dan eigenlijk nog niet klagen, ik heb fantastische mensen rondom mij die me dag en nacht steunen. Ik prijs me gelukkig.
Fijn weekend iedereen,
Sarah
De psychiater vandaag gaf aan dat hij "achter" mij staat, hij wil me laten zijn wie ik ben en niet hoe anderen willen dat ik ben. Dat is voor mij wel heel belangrijk. Ik vertrouw niet echt mensen en zeker niet "dat" soort mensen.
Ik moet erbij gaan van het pijncentrum omdat ze geen ervaring hebben met kinderen die zoveel pijn hebben en die een stimulator hebben dat ze ook niet weten hoe een kind (ik dus) hierop gaat reageren en daarom willen ze hun voorzorgen nemen en sturen ze me bij een psychiater.
Niet echt leuk maar bon, het is iets waar ik niet onderuit kan.
De extra pijn is wel iets moeilijker om door te komen maar we zijn vrijdag en het is me gelukt. Het is iets moeilijker vooral omdat ik dacht dat ik alles onder controle had met mijn nieuwe medicatie. En net toen ik het volledig zag zitten kroop de stekende en brandende pijn weer helemaal naar boven. Het was zeker een ontgoocheling, vooral omdat dit ook zegt dat mijn lichaam zijn grenzen heeft en ik die zal moeten leren respecteren en nu net dat is zo moeilijk voor een kind zoals ik die niets liever wil dan buiten spelen, veel sporten enz. Ik mis de sportclub, mijn skateboard en mijn inline skates.
Ik mag dan eigenlijk nog niet klagen, ik heb fantastische mensen rondom mij die me dag en nacht steunen. Ik prijs me gelukkig.
Fijn weekend iedereen,
Sarah
RSS Feed
