Ben vandaag al ietsje beter dan de dagen ervoor.  Heb zware medicijnen gekregen en hoop zo toch wat aan te sterken om naar het concert van Clouseau te kunnen gaan.  Mijn ouders hadden mij VIP tickets cadeau gedaan omdat ik er anders niet naartoe kan gaan.  Te veel volk te veel drukte en teveel mensen die tegen mij kunnen komen en zoveel meer pijn dan nu al het geval is.

Ik ben mijn kinderarts heel dankbaar dat ze steeds voor me blijft klaarstaan, is helemaal anders dan in het ziekenhuis.  Daar tel je als kind gewoon niet !!!!

Ik kan nog steeds goed uitrusten op mijn Dorsoo bed.  Ik kan het maar niet genoeg schrijven.  Het is gewoon te zalig om op te liggen en al de spanning uit je lichaam voelt stromen.  Ik wil dit gewoon met iedereen delen.

Mijn lichaam is opgebrand zegt de dokter, vandaar dat ik zo ziek ben, mijn lichaam wil niet meer mee.  Daarom ook  dat ik moet genieten van alles wat me overkomt want wie weet...

Heb vandaag terug in kleine stukjes zitten studeren.  het lukt amper maar ik wil nog niet opgeven.

Veel liefs aan iedereen.  En vergeet niet, een klein gebaar aan mensen die het minder goed hebben als wijzelf.  Iedereen geniet daar van !

Sarah


12/29/2010 02:29:28 am

Lieve Sarah,

Die "want wie weet...", en de gevoelens en gedachten die daarbij horen, die ken ik voor mezelf ook.

Waar gaat of kan dit eindigen, hoe en wanneer?

Het zijn vragen en emoties waarmee je bij weinig mensen terecht kan, ondervind ik. Ze hebben het er zelf te zwaar mee, en leiden af of betuttelen of vinden wel een manier om te vermijden die mogelijkheid samen met jou onder ogen te zien en te dragen.

Ikzelf vind dat heel zwaar soms. Het is zoiets dat met vlagen komt, en daarna raap ik mezelf weer bijeen, en ga toch maar weer verder door. Wat kunnen we anders doen?

Als je iemand nodig hebt, Sarah, die wel bereid is en het aankan om dat gesprek met je aan te gaan, wanneer het je ineens overvalt, weet dan dat je bij mij terecht kan.

Je Mama staat in mijn skype lijst, we hoeven maar op een knopje te duwen om een gesprek aan te gaan, zelfs vanuit ons bedjes als dat nodig is (met een laptop en een internetverbinding toch...). Dat kan met video, dan zien we mekaar eens, of gewoon zoals aan de telefoon.

Natuurlijk mag je dat ook op andere momenten, voor een simpele luchtige babbel, he!!!

Ik wou alleen maar zeggen dat het kan, als je het nodig hebt!

Warme, zachte mentale knuffel!


Reply
Sarah
1/7/2011 12:46:44 am

Heel erg bedankt voor je aanbod.
Het is soms heel zwaar maar ik probeer zoveel mogelijk dingen te doen om maar niet aan die pijn te moeten denken. Alleen is hij zo erg dat HIJ er me wel aan herinnerd dat ik hem heb..

Sterkte ook voor jou.
Lieve groetjes
Sarah

Reply



Leave a Reply.