Het is weer lang geleden dat ik nog even kon komen schrijven.
De pijn is soms niet te harde en dan is het moeilijk om te schrijven.
Ik hoop dat mijn dossier ondertussen vertrokken is en dat ik kan beginnen aftellen. Mijn dokter zei me dat het een dikke twee maanden kon duren... Pfff dat is heel lang als je pijn hebt vanaf je nek tot in de puntjes van je tenen.
Dus bekijk ik het dag per dag of uur per uur. Als ik dit uur door ben, is toch terug een uur dichter bij de operatie. Zo bekijk ik het elke dag weer opnieuw.
De ene dag lukt me dit dus beter dan de andere.
Feit is : het blijft een gevecht elke dag weer opnieuw.
Ik ben nog steeds super blij met mijn Dorsoo bed. Ik blijf er maar over schrijven maar het is gewoon zo een verschil dat ik het moet blijven zeggen. Mensen met pijn aan rug of benen of waar dan ook en jullie hebben toevallig een nieuw bed nodig. Ene raad, ga eerst eens kijken bij Dorsoo. Als het echt niet gaat, ga ik er zelfs tijdens de dag een klein half uur op liggen en de spanning vloeit zo uit mijn lichaam. Zalig gewoon.
De kinderen van in de buurt zijn terug aan "ons" kamp begonnen. Ze zijn het aan het restaureren. Alleen, ben ik er nu niet bij om te helpen... Ik moet het doen met te kijken van achter het raam hoe leuk zij het hebben...
Dat zijn van die moeilijke momen
RSS Feed
