Gisteren ben ik gestart met mijn bednet avontuur. Ik was bijzonder zenuwachtig dat moet ik eerlijk toegeven.
In de voormiddag is Pire (de dame van Bednet) bij me langs geweest om me alles uit te leggen en om te oefenen, met copies nemen, inscannen en doorsturen. Alles is vlot verlopen dus technisch was alles in orde. MAAR : je weet toch nooit hoe je klasgenoten gaan reageren !
Gelukkig viel dit mee, het was best spannend en ik denk niet alleen voor mij, voor de school is dit ook de eerste keer dat ze hiermee werken en voor de klasgenoten ook.
Ik ben bijzonder blij dat ik zo ook een klein beetje geschiedenis schrijf in de school. Ik zou het veel liever met iets anders gedaan hebben zoals de allerbeste leerling zijn van de school of meest vriendelijke of noem maar op. Alleen ben ik te weinig in de school om me te laten gelden of me te laten zien van die kant. Het is dus een ervaring voor ons allemaal, leerkrachten, medeleerlingen en de school in het algemeen. En voor mij gaat er een stuk stress af omdat ik nu weet dat ik veel lessen ga kunnen volgen ondanks dat ik ziek ben en weinig naar school kan gaan. Vorig schooljaar ben ik hierdoor een jaar verloren en dat was heel zwaar voor mij om dragen, ik heb het er nu nog steeds moeilijk mee, vandaar dat ik zo blij ben dat dit mogelijk is.
Mijn pijn is heel erg dat moet ik toegeven, ik moet lang in dezelfde houding blijven zitten en de dagen dat ik naar school een paar uur ga volgen wegen fysisch bijzonder zwaar. Maar ik heb het er voor over, ik heb dromen en vooral een heleboel doelen die ik wil halen en dat kan niet zonder naar school te gaan. Dus doorbijten tot het bittere einde zoals ik vaak zeg !
Veel liefs,
Sarah
In de voormiddag is Pire (de dame van Bednet) bij me langs geweest om me alles uit te leggen en om te oefenen, met copies nemen, inscannen en doorsturen. Alles is vlot verlopen dus technisch was alles in orde. MAAR : je weet toch nooit hoe je klasgenoten gaan reageren !
Gelukkig viel dit mee, het was best spannend en ik denk niet alleen voor mij, voor de school is dit ook de eerste keer dat ze hiermee werken en voor de klasgenoten ook.
Ik ben bijzonder blij dat ik zo ook een klein beetje geschiedenis schrijf in de school. Ik zou het veel liever met iets anders gedaan hebben zoals de allerbeste leerling zijn van de school of meest vriendelijke of noem maar op. Alleen ben ik te weinig in de school om me te laten gelden of me te laten zien van die kant. Het is dus een ervaring voor ons allemaal, leerkrachten, medeleerlingen en de school in het algemeen. En voor mij gaat er een stuk stress af omdat ik nu weet dat ik veel lessen ga kunnen volgen ondanks dat ik ziek ben en weinig naar school kan gaan. Vorig schooljaar ben ik hierdoor een jaar verloren en dat was heel zwaar voor mij om dragen, ik heb het er nu nog steeds moeilijk mee, vandaar dat ik zo blij ben dat dit mogelijk is.
Mijn pijn is heel erg dat moet ik toegeven, ik moet lang in dezelfde houding blijven zitten en de dagen dat ik naar school een paar uur ga volgen wegen fysisch bijzonder zwaar. Maar ik heb het er voor over, ik heb dromen en vooral een heleboel doelen die ik wil halen en dat kan niet zonder naar school te gaan. Dus doorbijten tot het bittere einde zoals ik vaak zeg !
Veel liefs,
Sarah
RSS Feed
